Στο Βερολίνο δεν γράφτηκε η Ιστορία. Έπαψε να παραχαράσσεται.
Ο Παναθηναϊκός πήρε το 7ο.
Κάποιοι θα πουν ότι ήταν η ώρα του. Εγώ λέω ότι άργησε. Κι όχι γιατί καθυστέρησε ο ίδιος στο ραντεβού. Του έκοβαν το δρόμο. Τον έκλεβαν.
Συστηματικά και ξεδιάντροπα.
Αυτός που στο Βερολίνο, την ώρα που ο Σλούκας έβαζε τα τρίποντα, καθόταν σε μια γωνιά και έκλαιγε τη μοίρα του. Ο Μπερτομέου.
Αυτόν που «τελείωσε» ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.
Δικαιώθηκε ο Δημήτρης με την κούπα; Για όσους επιζητούν τη δικαίωση μέσω των τίτλων ίσως.
Για όσους έβλεπαν την πραγματικότητα και φώναζαν για τις κλοπές, καμία δικαίωση δεν χρειάζεται επικύρωση με κούπες. Το δίκιο δεν είναι πορτοφόλι να το χάσεις. Ή το έχεις ή δεν το έχεις.
Κι αν το έχεις, αυτή τη δικαίωση τη βλέπεις κάθε φορά που κοιτιέσαι στον καθρέφτη. Όταν δεν κάνεις πίσω στις αρχές σου. Όταν δεν σκύβεις το κεφάλι. Όταν δεν σου μιλάει το μαξιλάρι σου όταν ξενυχτάς με συντροφιά ένα “γαμώτο”.
Κι ας μιλάνε όλοι οι άλλοι για σένα… Ας σε λένε ψεύτη, τρελό, ψυχάκια…
Ο τρελός, αυτός ο τρελός, ο πιο γνωστικός του κόσμου, ο πιο μάγκας, χάραξε το δρόμο. Τον δικό του δρόμο.
Πέτυχε αυτό που δεν έχει πετύχει κανείς άλλος στην Ιστορία του μπάσκετ. Ίσως και του αθλητισμού. Έκανε το αδύνατο- δυνατό σε λίγους μόλις μήνες.
Τόσο του χρειάστηκε ώστε ο 17ος Παναθηναϊκός της προηγούμενης σεζόν να γίνει ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.
Και να έχει τον σεβασμό ότι το άξιζε. Ότι ήταν ο καλύτερος. Ο πιο αποφασισμένος. Ο νικητής.
Και ναι, οι πολλοί θα πουν ότι έφερε τον κορυφαίο προπονητή της Ευρώπης, τον καλύτερο Έλληνα παίκτη, τον καλύτερο ψηλό, τον σπουδαιότερο Αμερικανό των τελευταίων χρόνων… Θα πουν ότι ξόδεψε ένα καράβι λεφτά. Θα βαφτίσουν το όραμα, τύχη…
Θα πουν, θα πουν, θα πουν… Ο Δημήτρης όμως μίλησε με πράξεις. Αυτές που έφεραν τον Παναθηναϊκό στην κορυφή της Ευρώπης. Στο θρόνο του. The king is back. Και χρειάστηκαν νίκες, πολλές νίκες για να φτάσει εκεί.
Προσωπικά θεωρώ τη μεγαλύτερη νίκη του Δημήτρη αυτή που κατέκτησε στο δεύτερο ματς με τη Μακάμπι στο ΟΑΚΑ… Όταν επέστρεψε ψυχή τε και σώματι εκεί.
Ναι, τότε.
Στην κρισιμότερη μάχη της χρονιάς.
Για να μην τον ξανακλέψουν…
Για τον κόπο, τον ιδρώτα, το χρήμα και το αίμα που του έκλεβαν εδώ και χρόνια… Για τους «φίλους» που περίμεναν πάλι στη γωνία.
Αλλά και για όσους πολεμούν πλάι του εδώ και χρόνια με άγνοια κινδύνου.
Πήρε θέση εκεί, στην πρώτη γραμμή. Σε έναν πόλεμο δικό του. Απέναντι σε θεούς και δαίμονες. Απέναντι στο παρελθόν. Απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό.
Αν ο Παναθηναϊκός έχανε τότε δεν θα υπήρχε γυρισμός. Δεν θα υπήρχε 7ο αστέρι στη φανέλα… Τα ζόρικα είναι για τους ζόρικους. Και ο πιο ζόρικος νίκησε.
Ναι, αυτό το 7ο αστέρι στη φανέλα του Παναθηναϊκού είναι του Δημήτρη για 7000 λόγους. Του DPG7000.
Γιατί το είπε και το έκανε.
Το πήγε μέχρι τέλους. Τους πήγε μέχρι τέλους.
Κι όταν έφτασε εκεί, στο τέλος της διαδρομής, άφησε άλλους να σηκώσουν πρώτοι το τρόπαιο. Είπε στον Σλούκα και τον Αταμάν “εσείς”!
Ίσως γιατί στο δικό του μυαλό να μην είναι αυτό το τέλος αλλά η αρχή.
Ποιος να ξέρει; Ποιος ξέρει τον Δημήτρη;
Κανείς. Μόνο ο Δημήτρης.
Ακολούθησε τον Νίκο Συρίγο στο Instagram
Ακολούθησε τον Νίκο Συρίγο στο Instagram
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.
